Peesverkalkingen
Deze aandoening komt heel regelmatig voor. Er ontstaan calciumneerslagen (verkalkingen) in en op de pezen van de rotator cuff. De oorzaak van deze calciumneerslagen is niet helemaal gekend. Men vermoedt dat deze ontstaan in zones waar de pezen minder doorbloed zijn. Het is wel zeker dat deze aandoening niet het gevolg is van overbelasting of trauma.
De calciumneerslagen zijn vaak aanwezig zonder noemenswaardige klachten te veroorzaken. In bepaalde gevallen ontstaat er pijn, mogelijk door impingement van de verkalking of door verdikking van de pees. Men vermoedt dat tijdens de vormingsfase van de calcificaties (verkalkingen) er geen klachten zijn. Eens de verkalking gevormd kan er pijn ontstaan bij inspanning en nadien in rust bvb bij het liggen op de schouder.
De calcificaties kunnen spontaan verdwijnen (resorberen). Tijdens deze resorptie fase kan er zeer hevige pijn ontstaan. Er is een acute, soms zeer fulminante episode van ontsteking. Tijdens deze fase wordt echter de genezing ingezet en veelal verdwijnt de calcificatie. Deze acute fase is dermate pijnlijk dat er onmiddellijk een arts geraadpleegd wordt, vaak via de spoedgevallendienst.
De klachten zijn sterk afhankelijk van de fase waarin deze verkalkingen verkeren. De behandeling in de chronische fase is niet operatief omdat niet de verkalking dient verwijderd te worden doch wel de ontsteking moet worden onderdrukt. Ook hier is relatieve rust, pijnstilling, kinesitherapie en eventueel een infiltratie aangewezen. In de zeer pijnlijke resorptie fase is in eerste instantie een infiltratie aangewezen.
De calcificatie dient verwijderd te worden wanneer tijdens de chronische fase vervelende pijnklachten bestaan. De oudste methode is de needling waarbij onder plaatselijke verdoving de arts de calcificaties aanprikt met een naald. Men hoopt hierdoor een resorptiefase op te wekken. De meer recentere techniek is de ESWT (extra corporele shock wave therapie). Hierbij wordt onder lokale verdoving geprobeerd de verkalking te verbrijzelen naar analogie met de behandeling van nierstenen.
De resultaten van deze methode zijn wisselend en de behandeling is duur. Indien de optie wordt genomen de verkalking te verwijderen via operatie kan dit zowel artroscopisch als met een open ingreep. In bepaalde situaties, afhankelijk van de soort en type verkalking is een bijkomende acromioplastie aangewezen. Na deze ingreep volgt een periode van relatieve rust gevolgd door kinesitherapie.