Bicepspees
De bicepspees is vaak een oorzaak van schouderklachten. Men onderscheidt enerzijds chronische, progressieve aantasting van de bicepspees en anderzijds acute, traumatische letsels. De chronische letsels ontstaan vooral bij arbeid of sport waarbij herhaalde belasting boven schouderhoogte plaatsvindt (bvb bij tennis, speerwerpers, zwemmers). Acute letsels ontstaan na een val op de schouder, meestal met de bovenarm tegen het lichaam en uitgestrekte voorarm of bij een plotse grote krachtinspanning.
Bicepspees letsels kunnen zowel geïsoleerd voorkomen als in combinatie met andere letsel zoals rotator cuff scheuren en impingement.
De bicepspees kan ontsteken, verdikken en voor irritiatie zorgen. Een acute bicepspees ontsteking (tendinitis) wordt door rust, ontstekingsremmers en kine behandeld. Soms wordt er een infiltratie met cortisone toegediend. Indien de klachten chronisch worden bestaat de behandeling uit heelkunde. De natuurlijike evolutie bij een chronische bicepspeestendinitis is evolutie naar een spontane ruptuur van de pees. Na het doorscheuren verdwijnen de klachten spontaan. Vandaar dat de chirurgische behandeling erin bestaat de zieke pees arthroscopisch ofwel door te knippen ofwel vasthechten op een andere plaats.(Op de schouderkop). De keuze tussen beide opties is ingegeven door esthetische redenen en/of door de leeftijd. Esthetisch omdat bij magere patiënten de pees na doorscheuren of doorknippen meestal aanleiding geeft tot een zichbare zwelling thv de bovenarm, net boven de elleboog. De leeftijd omdat bij jonge patiënten de ruptuur gepaard gaat met wat krachtsverlies. Bij het vastmaken van de pees op de schouderkop blijft de kracht bewaard en de biceps blijft op haar plaats, zonder zichtbare zwelling.
De pees kan tevens uit haar goot (sulcus) verspringen en hierdoor geïrriteerd geraken en partieel tot volledig scheuren. Tot slot kan de pees een "slap lesion" vertonen. Hierbij wordt het labrum door de bicepspees afgescheurd. De klachten hierbij zijn vergelijkbaar aan impingement klachten. De behandeling is aanvankelijk niet operatief maar meestal is een arthroscopische hechting van het gescheurde labrum aangewezen.
